موی زیرپوستی زمانی ایجاد می شود که مو به جای بیرون آمدن از پوست، دوباره به داخل آن برمی‌گردد. موهای زیرپوستی همچنین به عنوان جوش‌های ناشی از تیغ، برآمدگی‌های ناشی از اصلاح، جوش‌های ناشی از موی زیرپوستی یا جوش‌های ناشی از سلمانی شناخته می‌شوند.
موی زیرپوستی زمانی ایجاد می شود که مو به جای بیرون آمدن از پوست، دوباره به داخل آن برمی‌گردد. موهای زیرپوستی همچنین به عنوان جوش‌های ناشی از تیغ، برآمدگی‌های ناشی از اصلاح، جوش‌های ناشی از موی زیرپوستی یا جوش‌های ناشی از سلمانی شناخته می‌شوند.
موهای زیرپوستی ممکن است شبیه جوش به نظر برسند و در مناطقی که اصلاح می‌کنید ظاهر شوند. اما آنها می توانند در سایر نقاط بدن شما نیز رخ دهند.
پوست مرده می‌تواند فولیکول مو را مسدود کند، که باعث می‌شود مو به جای اینکه به سمت بالا و بیرون رشد کند، به صورت جانبی زیر پوست شما رشد کند. اگر موهای مجعد طبیعی را خیلی کوتاه کنید، انتهای تیز مو می تواند پوست شما را سوراخ کرده و باعث ایجاد موی زیرپوستی شود.
یک برآمدگی قرمز رنگ (یا گروهی از برآمدگی‌ها) که شبیه یک جوش کوچک است
یک زخم شبیه جوش
خارش
ناراحتی
ممکن است داخل برآمدگی‌ها چرک داشته باشید. یا ممکن است مویی را که زیر پوست باعث ایجاد مشکل شده است ببینید.
صورت و گردن
پوست سر
پاها
زیر بغل
سینه
پشت
ناحیه تناسلی
بینی
اگر موهای خود را اصلاح، یا اپیلاسیون می‌کنید، ممکن است دچار موهای زیرپوستی شوید. اصلاح مکرر موها نیز احتمال ایجاد این عارضه را افزایش می‌دهد. همچنین افرادی که پوست تیره‌تر یا موهای ضخیم، خشن و فر دارند، بیشتر در معرض ابتلا به موهای زیرپوستی قرار دارند. موهای فر به ویژه بعد از اصلاح یا کوتاه کردن بیشتر تمایل دارند به سمت عقب خم شده و دوباره وارد پوست شوند.
افرادی که سطح بالایی از برخی هورمون‌های جنسی دارند، ممکن است موهای زائد بیشتری نسبت به حالت معمول داشته باشند. این موضوع به خصوص بعد از اصلاح می‌تواند احتمال ایجاد موهای زیرپوستی را افزایش دهد.
افراد با موهای ضخیم یا فر ممکن است دچار نوعی از موی زیرپوستی به نام " pseudofolliculitis barbae " (التهاب فولیکولیت pseudofolliculitis) شوند. این جوش‌ها در ناحیه ریش شایع هستند. موهای دوباره روییده شده لبه تیزتری دارند، بنابراین می‌توانند به راحتی به پوست نفوذ کرده و زیر سطح آن گیر بیفتند.
عفونت (که می‌تواند باعث ایجاد چرک شود)
تیرگی پوست
جای زخم
درد
خارش
اگرچه نادر است، اما در صورت عدم درمان موهای زیرپوستی، ممکن است دچار عفونت استافیلوکوکی شوید. علائم این عفونت عبارتند از: جوش در محل موی زیرپوستی، گرمی یا تورم اطراف موی زیرپوستی، تب یا احساس کلی ناخوشی. در صورت مشاهده علائم عفونت، با پزشک خود تماس بگیرید.
برخی از پزشکان بر این باورند که موهای زیرپوستی همچنین می‌توانند باعث ایجاد کیست شوند. این کیست‌ها که حاوی مو و بقایای پوست مرده هستند، معمولا در قاعده دنبالچه، بین باسن ایجاد می‌شوند. این کیست‌ها می‌توانند متورم و دردناک باشند و برای درمان ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.
درمان موهای زیرپوستی
اگر موی زیرپوستی باعث آزار و اذیت شما شده یا دچار عفونت شود، پزشک شما می تواند با استفاده از سوزن یا تیغ جراحی استریل، برش کوچکی ایجاد کرده و آن را خارج کند. همچنین ممکن است داروهایی مانند موارد زیر را تجویز کند:
استروئید موضعی: برای کاهش تورم و التهاب
رتینوئیدها (رتین-آ): برای از بین بردن سلول های مرده پوست و کاهش تغییر رنگ پوست
آنتی بیوتیک: به صورت خوراکی یا موضعی برای درمان عفونت
شما می توانید موهای زیرپوستی را در خانه بردارید. با لایه برداری ملایم پوست خود شروع کنید. این کار لایه ای از سلول های مرده پوست را از بین می برد و به خارج شدن موهای زیرپوستی کمک می کند. از آب گرم (نه داغ) استفاده کنید. با حرکات دورانی کوچک، ناحیه آسیب دیده را با لیف، برس لایه بردار، ژل لایه بردار یا اسکراب بشویید.
اگر موی زیرپوستی شما خم شده یا به داخل پوستتان برگشته است، می توانید آن را با یک سوزن، سنجاق یا موچین استریل به آرامی بیرون بکشید. برای جلوگیری از عفونت از الکل روی آن ناحیه استفاده کنید. سوزن، سنجاق یا موچین استریل را از حلقه موی بیرون زده رد کنید. سپس حلقه مو را تا زمانی که از پوست شما جدا شود، بلند کنید.
اگر مراقبت خانگی از موهای زیرپوستی موثر نبود، برای کمک به خارج کردن آن به پزشک خود مراجعه کنید.
هر روز صورت خود را با حرکات دورانی با استفاده از لیف یا اسکراب لایه بردار مالش دهید تا موهای زیرپوستی خارج شوند.
قبل از اصلاح روی پوست خود ژل یا کرم اصلاح بزنید.
با تیغ تیز تک تیغه اصلاح کنید.
قبل از اصلاح، پوست خود را با آب گرم مرطوب کنید و از ژل روان کننده استفاده کنید.
در جهتی که موهایتان رشد می کنند، اصلاح کنید.
تا حد امکان با دفعات کمتر روی پوست خود تیغ بکشید. این کار باعث کاهش احتمال برگشتن مو به داخل پوست می شود.
تیغ را بعد از هر بار کشیدن روی پوست با آب بشویید.
خیلی نزدیک به پوست خود اصلاح نکنید. در صورت امکان کمی ته ریش بگذارید.
اگر از ریش تراش برقی استفاده می کنید، آن را کمی بالاتر از سطح پوست خود نگه دارید.
بعد از اصلاح برای تسکین پوست خود از کمپرس آب سرد استفاده کنید.
همچنین می توانید از روش های دیگر برای از بین بردن موهای زائد استفاده کنید که احتمال ایجاد موهای زیرپوستی در آنها کمتر است. این روش ها شامل کرم هایی که موها را حل می کنند و لیزر یا جریان الکتریکی (الکترولیز) برای از بین بردن دائمی فولیکول مو می شود.
موی زیرپوستی زمانی ایجاد می شود که مو به جای بیرون آمدن از پوست، دوباره به داخل آن برمی‌گردد.
موهای زیرپوستی همچنین با نام‌های جوش تیغ، جوش اصلاح، جوش موی زیرپوستی و جوش آرایشگر شناخته می‌شوند.
موهای زیرپوستی می‌توانند برای هر کسی ایجاد شوند، اما در افرادی که پوست تیره‌تری دارند یا موهایشان مجعد یا ضخیم است، شایع‌تر هستند.
درمان و پیشگیری از موهای زیرپوستی آسان است.
عوارضی مانند عفونت ممکن است با موهای زیرپوستی رخ دهد، اما رایج نیستند.
آیا تخلیه کردن موی زیرپوستی اشکالی ندارد؟
خیر، این کار می‌تواند ضرر بیشتری نسبت به فایده داشته باشد. تخلیه کردن موی زیرپوستی می‌تواند احتمال عفونت آن را افزایش دهد.
چگونه بفهمم که یک برآمدگی، موی زیرپوستی است؟
ممکن است در نواحی میانی صورت و گردن یا سایر نواحی پر موی بدن، برآمدگی‌های کوچک با مو در مرکز آنها داشته باشید. این برآمدگی‌ها می‌توانند برجستگی‌های کوچک و متورم در محل اصلاح، برداشتن با موچین یا اپیلاسیون باشند.
آیا باید موی زیرپوستی را بردارم یا بگذارم بماند؟
کارشناسان توصیه می‌کنند اصلاح، برداشتن با موچین، کندن یا اپیلاسیون ناحیه‌ای که موهای زیرپوستی دارید را متوقف کنید، زیرا آنها معمولاً طی چند هفته به خودی خود برطرف می‌شوند. موارد شدید ممکن است چند هفته طول بکشد. تلاش برای برداشتن آنها گاهی اوقات می‌تواند در روند بهبودی اختلال ایجاد کند و باعث شود بیشتر باقی بمانند. اما اگر علائم عفونت دارید، به پزشک خود مراجعه کنید.
بهتر است قبل از انجام هر کاری به یک متخصص پوست مراجعه کنید.
منابع :
