بر اساس مطالعه محققان مؤسسه ملی علوم بهداشت محیطی (NIEHS)، بخشی از مؤسسه ملی بهداشت، اشعه ماوراء بنفش (UV) از نور خورشید ممکن است با ایجاد برخی بیماری های خودایمنی، به ویژه در زنان مرتبط باشد.
این مطالعه نشان داد که زنانی که در مناطقی با سطوح بالاتر قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش زندگی می‌کردند، در هنگام ابتلا به بیماری عضلانی خودایمنی به نام میوزیت، احتمال بیشتری داشت که به شکلی به نام درماتومیوزیت (درماتومیوزیت) که عضلات را ضعیف می‌کند و باعث ایجاد راش‌های متمایز می‌شود، مبتلا شوند. فردریک دبلیو میلر، دکترای تخصصی، رئیس گروه خودایمنی محیطی، برنامه تحقیقات بالینی، در NIEHS، گفت: پلی میوزیت که جوش ندارد. میلر گفت: «اگرچه ما رابطه علت و معلولی مستقیمی بین قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش و این بیماری خودایمنی خاص نشان نداده‌ایم، این مطالعه ارتباط بین سطوح UV و فراوانی درماتومیوزیت را که در تحقیقات قبلی پیدا کردیم، تأیید می‌کند.»
این مطالعه که در شماره آگوست مجله Arthritis & Rheumatism منتشر شد، همچنین اولین موردی است که ارتباط احتمالی اشعه ماوراء بنفش در بیماری‌های خودایمنی در زنان را ارزیابی و پیدا کرد.
به گفته میلر، زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به بسیاری از بیماری‌های خودایمنی هستند، اما دلایل آن مشخص نشده است. دکتر می گوید: «ما فقط ارتباط بین قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش و درماتومیوزیت را در زنان و نه در مردان پیدا کردیم، و ممکن است تفاوت های ذاتی در نحوه واکنش زنان و مردان به اشعه ماوراء بنفش در ایجاد برخی بیماری های خودایمنی نقش داشته باشد. میلر. میلر همچنین خاطرنشان کرد که محققان دیگر نشان داده‌اند که موش‌های ماده پس از قرار گرفتن در معرض نور UV در مقایسه با موش‌های نر دچار التهاب پوستی بیشتری می‌شوند و این اثرات ممکن است به یافته‌های جدید درماتومیوزیت مرتبط باشد.
این مطالعه برای تعیین اینکه آیا رابطه ای بین سطح قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش در شروع بیماری و نوع میوزیت و اتوآنتی بادی هایی که افراد ایجاد می کنند، طراحی شده است. درماتومیوزیت و پلی میوزیت دو شکل عمده میوزیت هستند و هر دو بیماری خود ایمنی در نظر گرفته می شوند که در آن سیستم ایمنی بدن به ماهیچه ها یا پوست و گاهی اوقات سایر بافت ها حمله می کند. درماتومیوزیت معمولاً با یک بثورات قرمز متمایل به بنفش متمایز در پلک های بالایی یا بالای بند انگشت همراه است و اغلب با قرار گرفتن در معرض نور خورشید بدتر می شود.
برای انجام این مطالعه، محققان NIEHS با مراکز میوزیت در سراسر کشور که 380 بیمار مبتلا به درماتومیوزیت یا پلی میوزیت را مشاهده کرده بودند، همکاری کردند و اتوآنتی بادی آنها را تعیین کردند. «بیماران مبتلا به بیماری‌های خودایمنی آنتی‌بادی‌های مختلفی تولید می‌کنند که برای شرایط مختلف منحصر به فرد است. یکی از اتوآنتی‌بادی‌های مرتبط با درماتومیوزیت، آنتی‌بادی ضد Mi-2 نامیده می‌شود و ما از تحقیقات قبلی خود می‌دانیم که اشعه ماوراء بنفش سطوح پروتئین Mi-2 را افزایش می‌دهد که این آنتی‌بادی خودکار به آن متصل می‌شود.
محققان علاوه بر یافتن ارتباط بین سطح اشعه ماوراء بنفش و نسبت زنان مبتلا به درماتومیوزیت در مقایسه با پلی میوزیت، ارتباطی بین سطوح UV و نسبت زنان با آنتی بادی ضد Mi-2 پیدا کردند. میلر گفت: «به وضوح به تحقیقات بیشتری برای درک ارتباط بالقوه بین اشعه ماوراء بنفش و ایجاد بیماری‌های خودایمنی و آنتی‌بادی‌های خود ایمنی در زنان نیاز است.»
لیندا بیرنبام، مدیر NIEHS، Ph.D، گفت: «در حالی که علل بیماری های خودایمنی شناخته شده نیست، ما از تحقیقات در حال ظهور مشکوک هستیم که آنها پس از یک یا چند قرار گرفتن در معرض محیطی در افراد مستعد ژنتیکی ایجاد می شوند. این مطالعه اشعه ماوراء بنفش را به فهرست رو به رشد قرار گرفتن در معرض محیطی که احتمالاً در ایجاد بیماری های خودایمنی مهم هستند، اضافه می کند.
